Informatie:Algemeen
Het verspreidingsgebied omvat het zuidoosten van de Verenigde Staten, in Florida en aangrenzende provincies in de kom van de Golf van Mexico. De schildpad houdt van vrijwel alle grotere wateren met ondiepe delen, een modderbodem en enige onderwatervegetatie, en is een echt waterdier dat maar zelden op het land komt. Alleen om de eitjes af te zetten en om van poel te wisselen als de 'thuispoel' dreigt op te drogen wordt het land betreden.
Het schild is opvallend bulterig en heeft drie steile lengterichels en een diep, ruitvormig reliëf. De dunne staart is bijna even lang als het schild en de ogen staan wat meer aan de zijkant van de kop. De relatief grote kop bestaat voor het grootste deel uit kaak, waarvan de kaakspieren tot de krachtigste uit de schildpaddenwereld behoren.
Formaat
Het schild kan 80 centimeter lang worden, en met kop en nogal lange staart daar bij gerekend, meet dit forse reptiel soms tot ca. 1,5 m. De zwaarste erkende alligatorschildpad woog 230 pond, en werd in de jaren 60 aangetroffen. In de regel wordt de alligatorschildpad echter niet veel zwaarder dan 75 kilo. Daarmee is dit massieve reptiel toch één van de grootste zoetwaterschildpadden ter wereld.
Natuurlijke vijanden
De volwassen alligatorschildpad heeft nauwelijks tot geen natuurlijke vijanden. Hij is niet kwetsbaar voor de aanvallen van andere rivierdieren, en weet aanvallen van deze in de regel prima af te slaan. Juveniele exemplaren worden echter vaak opgegeten door vogels en grote vissen (later is dit echter andersom!). Wilde honden en zwijnen willen nogal eens de eieren opgraven wanneer de vrouwtjes de eieren gelegd en begraven hebben. Het enige waar de populatie daadwerkelijk onder te lijden heeft is de mens.
Voedsel
Het menu bestaat voornamelijk uit vis, die de alligatorschildpad lokt door op de bodem te gaan liggen met wijd opengesperde bek en dan de wormachtige tong te bewegen. Het op een rots gelijkende lichaam en het donkere verhemelte dat op modder lijkt zorgen ervoor dat het dier daar erg succesvol in is. De schildpad ziet niet veel en gaat af op gevoel; als de tong wordt aangeraakt klapt de val dicht, wat vaak betekent dat een vis al hapklaar in twee stukken wordt gebeten. Buiten vis gaan ze af op alles wat beweegt, knaagdieren, amfibieën en zelfs watervogels, die de schildpad als een ware alligator onder water sleurt en met de bek en poten uit elkaar trekt. Ook wordt aas gegeten, dat met het goede reukvermogen van de schildpad wordt opgespoord.
|
Te zien in...
Er zijn op dit moment geen dierentuinen in de BeNeLux en Duitsland bekend waar deze diersoort wordt gehouden. |
