De gevlekte hyena jaagt zelf op zijn prooi. Het is een vaardige jager die, jagend in een grote groep, grote prooien zoals kafferbuffels en antilopen kan vellen. De groep put het prooidier uit door het te achtervolgen en te omsingelen. Het is een selectieve jager, die eerder op langzamere, zeldzamere dieren als waterbokken jaagt dan op algemenere, dodelijkere en meer wendbare dieren als zebra's. Vaker gaan gevlekte hyena's alleen op jacht, waarbij ze kleine dieren buit maken zoals ongewervelden, reptielen, knaagdieren en vogels, of afval eten. De gevlekte hyena is ook een aaseter. Hij eet zowel menselijk afval als kadavers en de placenta's van hoefdieren. Ze eten zowel van verlaten kadavers of jagen katachtigen als leeuwen, luipaarden en jachtluipaarden weg van hun gevangen prooien. Tijdens het foerageren kunnen afstanden tot 80 km per nacht worden afgelegd.

Hij heeft extreem sterke korte kaken met grote kiezen, wat hem in staat stelt om botten en taaie huid te eten die andere vleeseters niet kunnen verorberen. Hij kan zelfs het harde schild van een schildpad verbrijzelen en door de huid en botten van dieren als olifanten en neushoorns bijten. Delen die ook de hyena niet kan verteren, zoals haren en pezen, worden in de vorm van braakballen uitgespuugd. Een hyena kan bij één maaltijd wel een derde van zijn lichaamsgewicht aan voedsel naar binnen werken, tot 13 kg per keer. Restjes, als die er zijn, worden soms opgeslagen in een kuil, onder struiken of onder water.

Eerder werd verondersteld dat de gevlekte hyena uitsluitend aas at of prooien roofde van andere dieren. Dat maakte de hyena (onterecht) tot symbool van lafheid. Dit misverstand kwam mede doordat de gevlekte hyena vooral 's nachts jaagt, waardoor zijn jachtmethoden lange tijd slecht bekend waren.