Kortsnuitdolfijnen komen op twee plaatsen ter wereld voor. De grootste groep leeft rond de kust van Argentinië en in de Straat Magellaan. De tweede groep (ontdekt in de jaren '50 van de 20ste eeuw) leeft rond de Kerguelen. Kortsnuitdolfijnen geven de voorkeur aan ondiepe kustwateren waar ze jagen op verschillende soorten vis en inktvis. De dieren rond de Argentijnse kust vullen hun dieet aan met kreeftachtigen.

De kortsnuitdolfijn is gemakkelijk te herkennen aan zijn typische zwart-witte tekening die aan een orka doet denken. Rondom de dolfijn loopt een brede, witte band van spuitgat tot rugvin. De zwarte kop, borstvinnen, rugvin en staart liggen buiten de witte band. Veerder heeft de dolfijn een witte vlek aan de onderkant van de snuit en een zwarte vlek ter hoogte van de geslachtsdelen. Aan de vorm van deze vlak kan men het geslacht van het dier bepalen. Bij mannetjes is deze zwarte vlek traanvormig, bij een vrouwtje heeft deze eerder een hoefijzervorm. De subpopulatie rond de Kerguelen heeft een donkergrijs-lichtgrijs patroon i.p.v. het opvallende zwart-wit. Deze gedrongen dolfijn behoort, met een lengte van 1,4 tot 1,5 m, tot de kleinste soorten binnen de orde der walvisachtigen. Een volwassen dier heeft een gewicht van 35 à 65 kg. De kleinste kortsnuitdolfijn ooit gevangen, was een volwassen vrouwtje van 23 kilo en met een lengte van 1,36 meter. Zij is naar alle waarschijnlijkheid de recordhoudster voor kleinste Cetacea. De rugvin van het dier heeft een lange, recht voorrand die eindigt in een gebogen punt. De achterrand is hol, maar niet sikkelvormig. Hierdoor heeft de rugvin een eerder bolle vorm. Verder heeft de staartvin een inkeping in het midden.