De rothschildgiraffe is een ondersoort van de gewone giraffe. Dit exemplaar wordt in het wild ernstig bedreigd, naar schatting zijn er nog zo'n 500 dieren over. 

Giraffen zijn tegenover elkaar erg afstandelijk. Ze staan vaak ver uit elkaar, alleen tijdens het eten of als er een roofdier in de buurt is komen ze dichter bij elkaar staan. 

Een groep bestaat meestal uit 30 tot 50 dieren en heeft 1 echte leider, vaak een mannetje. 

Giraffen eten twijgen maar vooral bladeren uit bomen. Voornamelijk van de acacia, dat is dan ook de meest voorkomende boom in Afrika. 

Deze boom heeft lange doorns maar toch hebben de giraffen daar geen last van. Ze hebben namelijk een dikke eeltlaag op hun lippen, daardoor voelen ze de stekels van 

de boom niet en kunnen ze rustig van de bladeren eten.

Doordat de giraffen zo'n lange nek hebben kunnen ze bij de bladeren waar andere dieren niet bij kunnen. Alleen meestal pakt het vrouwtje de lagere bladeren die ongeveer

op schouderhoogte zitten. Hierdoor kan je ook het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes zien.

Bij de bevalling blijft de moeder staan. Het jong valt dan van grote hoogte, meestal 2 meter. Bij de geboorte is de giraffe al ongeveer even groot als een volwassen mens en 

groeit ongeveer 2,5 cm per week. Moeder en jong hebben na de geboorte een sterke band en gaan nooit ver van elkaar weg.

In gevangenschap worden er regelmatig rothschildgiraffe geboren. Het gaat daar dus goed met het fokprogramma dat in handen is van Burgers' zoo. In Nederland vind je 2 grote

groepen rothschildgiraffe namelijk in Safaripark BeekseBergen en in Burgers' zoo vind je een van de grootste groepen in Europa. In andere dierentuinen worden meestal wat

kleinere groepen gehouden